Pojawienie się na świecie dziecka zawsze jest jedną wielką niewiadomą. Rodzice, którzy mają tylko jedno dziecko, nie doświadczają tej różnorodności. Tacy rodzice nie mogą porównać swojego jedynaka z rodzeństwem. Wiele osób lubi przedstawiać swoje poglądy w taki sposób, że wszystko zależy od tego w jaki sposób dziecko jest wychowywane i w jakiej rodzinie dorasta. Tymczasem przecież między rodzeństwem jest wiele różnic, a wychowali się oni w tym samym domu i zostali wychowani przez tych samych rodziców. Nawet bliźniaczki czy trojaczki mają inne charaktery i inaczej zachowują się w różnych sytuacjach. Nie da przewidzieć się tego jaki charakter będzie miało dziecko. Czy będzie bardziej cierpliwe czy będzie typem nerwusa.
Dziecko hnb już od urodzenia daje popalić swoim rodzicom i opiekunom
Dziecko o wysokich potrzebach nieustannie płacze i potrzebuje uwagi rodziców. Takie dziecko może być trudno odłożyć do łóżeczka na sen. Zazwyczaj będzie płakać od razu po zejściu z ramion matki lub ojca. Takie dziecko dużo trudniej przystosowuje się do obcych osób, nie ma więc mowy o pozostawieniu go w żłobku. Posiadanie dziecka o wysokich potrzebach jest zatem sporym utrudnieniem dla rodziców, którzy muszą przeorganizować całe swoje życie a także porzucić wcześniejsze wyobrażenia o wychowaniu dziecka. To nie oznacza jednak, że takie dziecko jest mniej kochane przez rodziców.
Jednakże kobieta, która zajmuje się dzieckiem o potrzebach wyższych niż inne, jest szczególnie narażona na depresję poporodową. Taka kobieta może wyobrażać sobie, że nie sprawdza się jako matka, ponieważ nie potrafi uspokoić swojego dziecka, które ciągle płacze i domaga się nieustannej uwagi. Dlatego też jeżeli rodzi się dziecko o szczególnych potrzebach, w jego wychowanie i opiekę powinna być zaangażowana cała rodzina, a już na pewno więcej osób niż tylko i wyłącznie matka. Otoczenie powinno obserwować zachowanie matki i wyłapywać wszelkie niepokojące sygnały mogące świadczyć o depresji. Wtedy trzeba bardzo szybko zareagować.
