Wielu rodziców nie odczuwa żadnego niepokoju związanego z tym, że niemowlę śpi z otwartą buzią. Nie każdy zdaje sobie sprawę z tego, że objaw ten może być sygnałem, że z maluchem dzieje się coś niedobrego. Usta, które nie są zamknięte przez cały czas trwania snu to często symptom, który oznacza jakąś dysfunkcję. Zaobserwowanie go u swojej pociechy powinno być dla rodzica alarmem, że czas udać się do pediatry i skonsultować z nim tę sprawę. Zbagatelizowanie problemu może być groźne dla zdrowia dziecka, a niekiedy wręcz dla jego życia.
Co tak naprawdę może oznaczać, jeśli niemowlę śpi z otwartą buzią?
Najczęściej jest to sygnał, że maluch ma kłopot z oddychaniem przez nos. Powodem może być katar, spowodowany choćby infekcją lub ząbkowaniem. W takich wypadkach jednak symptom ten ustępuje wraz z zakończeniem choroby. W momencie, gdy rodzic zauważy, że maluch permanentnie otwiera buzię, problem może być znacznie poważniejszy. Najczęstszą przyczyną takiego stanu rzeczy jest zazwyczaj przerost migdałka gardłowego, zwanego powszechnie trzecim migdałkiem. Znajduje się on zaraz za nosem – w miejscu, gdzie dochodzi do połączenia jamy gardłowej z nosową. Wówczas niemowlę śpi z otwartą buzią, ponieważ tak duże rozrośnięcie się migdałka sprawia, że nie ma innej możliwości swobodnego oddychania, jak przez usta.
Trzeba pamiętać, że przyczyną przerostu trzeciego migdałka są nawracające przeziębienia, alergie, choroby zakaźne (zwłaszcza te, które wiążą się z jamą ustną, gardłem, tchawicą). Duże znaczenie ma także czynnik genetyczny. Jeśli więc rodzice w dzieciństwie cierpieli na podobny problem, jest duża szansa, że dopadnie on również ich potomstwo. Zaobserwowanie, że niemowlę śpi z otwartą buzią wiąże się z koniecznością jak najszybszego zgłoszenia sprawy lekarzowi. Brak reakcji może spowodować zaburzenia rozwoju mowy, powstanie wad wymowy w późniejszym etapie życia, kłopoty z oddychaniem, niedosłuch, częste zapalenie uszu i gardła, duszności, a nawet garbienie się, ból, zaburzenia rozwoju fizycznego i nadpobudliwość.
